ทีลอซู-ทีลอเร (Part III)

พวกเราทั้ง 4 คน คนนึงเดินสบายๆ พลางกินขนมที่ถือมาเป็นเสบียงไปเรื่อยๆ คนนึงก็มีเอ็นโดฟรินกับอะดรีนารีนในเลือดสูงจนน่าถีบ อีกคนใช้ไม้ค้ำพยุงร่างอย่างสุดแสนจะรันทด พลางนึกดังๆ ว่ากูไม่มาอีกแล้วว้อย ส่วนที่เหลือคือเราได้แต่ทำตาปริบๆ เหนื่อยจนพูดไม่ออก นึกถึงเพลง “ชั้นมาทำอะไรที่นี่.....” ของป๋าเบิร์ดขึ้นมาติดหมัด

ผ่านไป 2 ชั่วโมง ก็เริ่มเดินได้เรื่อยๆ เพราะทางไม่ค่อยชันแล้ว (แต่ยังเป็นทางขึ้นอยู่.......ฮ่วย) หรือว่าแรงเริ่มอยู่ตัว หรือว่าจะชินกับความเหนื่อย หรือว่าอะไรก็ช่างมันเหอะ ในที่สุดเราก็ไปสมทบกับคนอื่นๆ ที่รวมกลุ่มรออยู่ เจอหมอปุ้มนั่งหน้าแฉล้มกับแก๊งค์ IBM เลยบอกว่ากลับไป รพ. จะแฉให้หมดว่าเดินตามหนุ่มๆ ที่ไหนก็ไม่รู้ไปลิ่ว ทิ้งกันเฉยเลย แล้วก็อวดรูปที่ถ่ายระหว่างทาง หลังจากพักยัยหมอปุ้มก็เลยต้องทนเดินช้าๆ กับกลุ่มพวกเรา เดินไปได้ไม่นานก็แวะพักถ่ายรูปที่น้ำตกห้วยหินแดง ซึ่งค่อนข้างสวยและมีหลายชั้น ที่เรียกห้วยหินแดง เพราะลักษณะหินมีสีแดง แต่มองไม่ค่อยเห็นเพราะมีตะกอนและตะไคร่น้ำเกาะอยู่ พวกเรามาถึงเป็นพวกแรกๆ เลยได้ถ่ายรูปกันนานจุใจ พวกพี่ IBM ที่จ้ำตามควายกันตั้งแต่ทีแรกก็ผ่อนฝีเท้ารอๆ อยู่บ้างเพราะเห็นประโยชน์ของพวกเราที่น้ำตกห้วยหินแดง คือ ใช้พวกมันถ่ายรูปได้ ส่วนพี่แสงที่ต้องคอยดูกลุ่มพวกเราก็นั่งเหลาไม้ไผ่ เป็นไม้ค้ำ แก้วน้ำ และช้อนคนกาแฟไปพลางๆ ได้หลายสิบอัน

ต้นไม้ในป่าที่เดินกันมามีไม่ค่อยมาก ผิดกับสองฟากของแม่น้ำที่พวกเราล่องแพกันมาเมื่อวาน ส่วนใหญ่จะเป็นต้นไผ่ สาบเสือ ต้นปรงที่ขึ้นกระจัดกระจาย ต้นตะเคียนที่ถูกฝานเปลือกลำต้นออกแล้วเผาเป็นรอยไหม้ดำ ซึ่งพี่แสงบอกว่าเขาเอายางมันไปทำไต้จุดไฟ ต้นไม้อื่นๆ ก็เป็นต้นเล็กๆ สูงประมาณเอวที่ไม่ค่อยรู้จักชื่อ ต้นไม้ที่น่าสนใจที่สุดเห็นจะเป็นต้นซ่าน (น่าจะเป็นภาษาพื้นเมือง) ลักษณะเด่นของมันคือมีลำต้นสีน้ำตาลเข้มผิดกับต้นไม้อื่น ลูกสีเขียวขนาดประมาณแอปเปิ้ล พี่แสงบอกว่าผู้หญิงกินลูกของมันเข้าไปแล้วจะหน้าอกใหญ่ขึ้น แต่ต้องกินลูกที่มีขนาดเท่ากัน 2 ลูก ซึ่งพวกเราก็ตั้งชื่อให้ใหม่ว่าต้นอึ๋มเรียบร้อยแล้ว

กว่าจะพ้นเขตป่า พวกเราก็ต้องลอดดงหนามไผ่ซึ่งดันมาขึ้นเตี้ยๆ (กว่าเรา) แต่คงมีคนลอดมาเยอะแล้ว มันก็เลยมีลักษณะเป็นซุ้มโค้ง ทอดยาวไปสัก 100 เมตร สูงบ้างเตี้ยบ้าง พอพ้นออกไปก็เป็นทุ่งนา หมู่บ้านกระเหรี่ยง และไร่พริก พอตะโกนถาม(เพราะอยู่รั้งท้าย) ว่านี่พริกกะเหรี่ยงใช่มั๊ย ก็ได้ยินเสียงตะโกนตอบมาว่าให้ลองชิมดูสิ จากนั้นก็เดินกันอีกเป็นกิโลก็ถึงที่หมาย โดยมีส้มโอและโค้กเย็นๆ เตรียมไว้รอรับ ปริญญ์ซึ่งยังระรื่นอยู่นั่นเองก็กำหนดการลอยกระทงต่อไปในค่ำคืนนี้อย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อย

ขากลับพวกเราแวะตลาดอุ้มผางเพื่อซื้อกระทงกัน โดยไม่รู้ว่าทางรีสอร์ทเตรียมกระทงไว้ให้ลอยในแม่น้ำด้านหลังเรียบร้อยแล้ว พวกเราตกลงใจจ่ายค่ารถเพิ่มเพื่อไปเที่ยวงานลอยกระทงใน อ. อุ้มผาง (ห่างจากรีสอร์ทประมาณ 3 กม.) หลังจากอาบน้ำอาบท่าจนรู้สึกสดชื่นแล้ว ขบวนลอยกระทงก็พากันไปยังวัดประจำอำเภอ สถานที่จัดงานลอยกระทง ภายในงานก็มีกิจกรรมการแสดงของเด็กๆ ประกวดกระทง ดึกๆ จึงจะมีประกวดนางนพมาศ หลังจากไหว้พระกันแล้วพวกเราก็ไปหาซื้อโคมลอยมาจุด โดยสถานที่ลอยโคมอยู่ห่างจากวัด ต้องเดินผ่านหมู่บ้านที่ตามทางเดินจะมีเสาไม้ไผ่ปักเทียนเป็นระยะ บางบ้านจะจุดเทียนไว้ตรงบันไดขึ้นบ้านแต่ละขั้นดูสวยมาก โคมที่พวกเราซื้อมา 12 บาท พอไปถึงสถานที่จุดมีร้านขายแค่ 10 บาท ตัวโคมเป็นถุงพลาสติกลายขวาง หลายสี ใบใหญ่ประมาณถัง 100 ลิตร ปากถุงมีลวดขึงเป็นโครงรูปวงกลม และมีลวดเกี่ยวจากโครงมาที่แกนไม้ตรงกลาง 4 ด้าน ที่รูของแกนไม้จะใส่เชื้อเพลิงไว้ อุดด้วยเชือกขาวที่ใช้จุดไฟ เมื่อจุดแล้วควันจะลอยเข้าไปในถุงทำให้มันพองออกเรื่อยๆ หลักการเดียวกับบอลลูน ต้องใช้ 2 คนจับให้ถุงกางออก พอควันเข้าไปเต็มที่แล้วจึงค่อยปล่อยให้โคมลอยขึ้นไป โคมลูกแรกๆ พวกเรายังไม่ชำนาญ พอปล่อยก็ลอยขึ้นไปนิดนึงแล้วก็หล่นลงมาอีก ต้องไปจับมาทำให้พองใหม่ ทีแรกแบ่งคนเป็น 3 พวกอยู่ดีๆ คือ คนจุดโคม คนถ่ายรูป และคนดู แต่พอโคมไม่ลอยขึ้นก็เฮกันเข้ามาช่วยจับ พอโคมลอยขึ้นไปแล้วก็ต้องวิ่งหลบเชื้อเพลิงที่หล่นลงมาใส่กันอย่างวุ่นวายอีก

ขณะที่กำลังถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน อยู่ๆ เอกกับปริญญ์ก็โวยวายขึ้นมา เพราะเอกวานปริญญ์ถ่ายรูปตอนปล่อยโคม แต่พอย้อนกลับมาดูรูปที่ถ่าย แทนที่จะมีรูปเอกคนเดียว กลับมีเงาคนอีกคนที่ค่อนข้างชัดติดมาด้วย ก่อนที่จะเข้าสู่โหมดสยองขวัญ พี่ซวงก็สรุปว่าเป็นเพราะตั้งกล้องแบบ auto และมือสั่นขณะถ่าย รูปก็เลยเป็นภาพซ้อน ส่วนกล้องคนอื่นๆ รวมทั้งเราที่ตั้ง flash อยู่แล้วจะไม่เป็น เจ้าของกล้องที่หน้าซีดอยู่เลยรู้สึกดีขึ้น หลังจากปล่อยโคมกันจนหมด แต่ความมันยังคงค้างอยู่ พวกเราเลยซื้อโคมไปจุดต่อหลังลอยกระทงที่รีสอร์ท พวกพี่ๆ IBM ที่ไม่คิดจะลอยกระทงก็แยกเข้าห้องไป ส่วนพวกเราเดินตามพี่แสงไปลอยที่แพไม้ไผ่ริมแม่น้ำหลังรีสอร์ท มองไปยังท้องฟ้าไกลๆ เห็นโคมลอยเรียงเป็นแถวสวยมาก