บันทึกการท่องเที่ยว เยอรมัน ออสเตรีย
สวิสเซอร์แลนด์ 15 – 21 มิ.ย. 62
เราและน้องดาซื้อทัวร์ Windy
and Sunny Europe 9 d 6 n จากบริษัท Quality express ราคาคนละ 65,900 บาท
ก่อนเดินทางทัวร์พาไปทำวีซ่าแชงเก้นที่สถานทูตเยอรมัน
ราคาคนละ 2,200 บาท เตรียมเอกสารตามที่ทัวร์ระบุ อีก 3 วันทำการก็ได้วีซ่ามาคนละ
15 วัน วันทำวีซ่าได้เจอเพื่อนร่วมทริปอีก 2 คน
เป็นคู่สามีภรรยาจากจังหวัดอุดรธานี ภรรยาชื่อพี่แอ๊วเป็นเภสัชกรเหมือนกันอีกด้วย
15 มิ.ย. 62
ทัวร์นัดพวกเราในวันที่ 14 มิ.ย.
หลังจากพบคุณเบิร์ด ธงชัย ซึ่งเป็นไกด์ดูแลกันตลอดทริปนี้แล้ว
เราก็โหลดกระเป๋าแล้วเข้าไปช้อปปิ้งกันตามสะดวก โดยนัดเวลาที่เกท 0.30 น.
ของวันที่ 15 มิ.ย. น้องดาช้อปจนเกือบหมดเวลา หลังจากขึ้นเครื่องแล้วก็หลับๆ ตื่นๆ
จนเกือบ 11 ชั่วโมงก็ถึงสนามบินมิวนิค ประเทศเยอรมนี ซึ่งเวลาช้ากว่าเมืองไทย 5
ชั่วโมงในฤดูร้อนเช่นนี้
เราเตรียม sim2fly
มาจากเมืองไทยก็จัดแจงเปลี่ยนซิมเข้าโทรศัพท์
ขัดใจตรงรอสัญญาณนานมาก จนลองเปลี่ยนซิมใส่ในมือถือน้องดาแทน จากนั้นก็ใส่กลับ
วนไปวนมาถึงใช้โทรหาแม่ได้...เฮ้อ
ผ่าน ตม. เยอรมันหน้าตาดีออกมาได้โดยไม่โดนถามไรเลย
ก็มารวมกลุ่มกันรอรถบัสคนขับอิตาลีหน้าตาไม่รับแขก ทัวร์นี้มีเพื่อนร่วมเดินทาง 34
ชีวิตด้วยกัน อายุมากสุด 72 เด็กสุด 2 ขวบ รถบัสคันใหญ่ 50
ที่นั่งยังพอมีที่เหลือว่างไม่ต้องไปนั่งกับคนอื่นที่ยังไม่คุ้นเคย
แผนการเดินทางครั้งนี้เราจะไม่ค่อยได้เข้าเมือง
แต่เป็นการลัดเลาะไปตามพรมแดนใกล้เทือกเขาแอลป์
จากมิวนิกที่เป็นเมืองหลวงของรัฐบาวาเรีย หรือภาษาเขาเรียก บาเยิร์น การมายุโรปครั้งนี้เป็นช่วงฤดูร้อน
แต่ก็ไม่นึกว่าจะร้อนไม่ต่างจากเมืองไทย เสื้อกันหนาวที่เตรียมมาต้องถอดไว้ในรถ ควักแว่นกันแดดออกมาใส่รับแดดแทน
ระหว่างทางแวะพระราชวังของกษัตริย์สมัยก่อนชื่อวังนิมเฟนเบิร์ก (Nymphenburg) เป็นพระราชวังฤดูร้อนสไตล์บาร๊อกของกษัตริย์แมกซิมิเลียนที่ 1
พวกเรามีเวลาไม่มากจึงได้แต่ถ่ายรูปด้านนอกอย่างเดียว
ไม่ได้ขึ้นไปชมความอลังการด้านใน ที่ว่ากันว่าสะสมชุดเครื่องกระเบื้องและมีพิพิธภัณฑ์รถม้า
จากนั้นเราไปที่จัตุรัสมาเรียนพลาสท์ (Marienplatz)
ซึ่งเป็นที่ตั้งของศาลาว่าการเมืองที่มีรูปแบบสถาปัตยกรรมแบบโกธิค
จุดเด่นคือมีหอระฆังสูง 85 เมตร เราไปถึงก่อนเวลานิดหน่อยให้เดินดูห้างร้านแถวนั้น
พอ 11.00 น. เมื่อนาฬิกาบนหอระฆังตีบอกเวลาก็จะมีตุ๊กตาไขลานออกมาเต้นรำเป็นวงกลมหลายต่อหลายชุด
สุดท้ายต่อด้วยการยิงปืนจากหอระฆังและอาคารฝั่งตรงข้าม
เพื่อให้นักท่องเที่ยวได้ทราบว่าบริเวณนี้อยู่ไม่ไกลปืนเที่ยง...ไม่ใช่แระ!
พวกเรากินอาหารเที่ยงมื้อแรกกันที่ภัตตาคารจีน
ให้ปรับสภาพลิ้นกันก่อน หลังจากขึ้นรถได้ก็กินผลไม้ที่ซื้อมาจากจัตุรัสเมื่อครู่
ส่วนใหญ่รวมทั้งเราด้วยจะซื้อเชอร์รี่ลูกใหญ่สีเกือบดำ
กับสตอเบอร์รี่ลูกใหญ่กลิ่นหอม
กินเสร็จก็นอนพุงอืดอยู่ในรถที่กำลังวิ่งข้ามพรมแดนไปยังประเทศออสเตรีย
ระหว่างทางผ่านทุ่งหญ้าเขียวขจีเหมือนปูพรม มีวัวสีน้ำตาลนอนประดับอยู่เป็นระยะ
(คาดหวังจะได้กินสเต็กเนื้อ!) บ้านหลังใหญ่ที่ไกด์บอกว่าชั้นล่างเป็นคอกสัตว์
ชั้นกลางเป็นห้องนอน ส่วนบนสุดเป็นห้องครัวที่มีปล่องไฟ
ดังนั้นในหน้าหนาวหิมะตกหนักๆ พวกวัวคงไม่หนาวมากนัก หรือหนาวมากๆ
เจ้าของคงพามันไปชั้น 3 (ʘ д ʘ)
ตามกฎหมายที่นี่ระบุว่าคนขับรถที่ขับต่อเนื่องกันถึง
3 ชั่วโมงแล้วต้องได้พัก 20 นาทีก่อนเดินทางต่อ
พวกเราเลยได้แวะกินกาแฟบริเวณปั้มน้ำมันและจุดพักรถ บ่ายแก่ๆ จึงมาถึงเมืองซาลส์บวร์ก
(Salzburg)
ประเทศออสเตรีย โดย salz = เกลือ ส่วน burg
= บุรี, เมือง เมืองนี้เป็นบ้านเกิดของนักดนตรีชื่อดังคือ วูล์ฟกัง
อมาดิอุส โมสาร์ท
ดังนั้นในเมืองก็จะมีแต่ของที่ระลึกที่ปะโลโก้โมสาร์ทเต็มเมืองไปหมด เช่น
ช็อกโกแลต กล่องดนตรี แผ่นแม่เหล็ก ว่าแต่เพลงดังของโมสาร์ทคือเพลงไรหว่า?...
ร้านค้าแถบนี้จะมีป้ายร้านยื่นออกมาแล้วแขวนแผ่นป้ายชื่อร้านตามแบบดั้งเดิม
พื้นทางเดินปูด้วยอิฐ ทำให้ย่านการค้าเก่าแก่ของเมืองนี้ดูสวยงามมากๆ
ต่อจากนั้นพวกเราก็เดินลัดเลาะไปจนถึงสวนดอกไม้มิราเบล (Mirabell
garden) สถานที่ถ่ายหนังเรื่อง มนต์รักเพลงสวรรค์ (The sound
of music) ...ไม่รู้จักหนังเรื่องนี้อีกเช่นกัน
ฤดูร้อนนี้ดอกไม้ที่ออกดอกสดใสบานสะพรั่งไปหมดเห็นจะเป็นกุหลาบดอกใหญ่ๆ
ที่ปลูกเป็นซุ้มบ้าง กอบ้าง
ให้คนไทยทั้งหลายไถหน้าไปอยู่กลางดงดอกไม้ถ่ายรูปไปอวดคนอื่น
ถ่ายรูปไม่ทันเสร็จดีฝนก็เริ่มตกลงมาจนต้องวิ่งหลบเข้าร้านให้เสียค่าของที่ระลึก
จากนั้นเราก็กินอาหารค่ำเป็นอาหารจีนรสชาติอร่อยเลยไม่ถึงกับบ่นว่ามายุโรปทั้งทียังไม่ได้ลิ้มลองอะไรที่เป็นนมเนย
16 มิ.ย. 62
ตื่นมาบนเตียงนุ่มของ ร.ร.เมอร์เคียว
ฮิฮิฮิ ไฮโซมาก นอนหลับดีจนน้องดาบอกว่าพจนอนกรนดังสนั่น
ถึงร่างกายจะปรับเวลาโดยตื่นมาตอนตี 2 (7 โมงเช้าเมืองไทย) แต่พอเห็นยังมืดอยู่ก็นอนต่อไปเรื่อยๆ
จนได้เวลา 6-7-8 ตามประสาทัวร์
อาหารเช้าเป็น ABF
เน้นขนมปัง ไส้กรอก เนื้อสัตว์เกือบทุกอย่างรสไปทางเค็ม
ส่วนขนมปังแข็ง มีครัวซองอร่อยที่สุด น้ำเปล่าที่นี่เป็นน้ำประปารสชาติเฝื่อนๆ
เราเลยใช้วิธีกินกาแฟแทนน้ำซะเลย ตบท้ายด้วยโยเกิร์ตที่โกยผลไม้สด แห้ง
และธัญพืชต่างๆ เติมเข้าไป กินจนหมดเพิ่งนึกได้ว่าถ้าท้องเสียจะทำไงเนี่ย
เช้านี้พวกเราเดินทางไปเมืองเซนต์วูฟกัง
ชื่อเต็มๆ คือ เซนต์วูฟกัง ดิม ซัลซ์คัมเมอร์กุท (St. Wolfgang
im Salzkammergut) เป็นเมืองเล็กๆ เงียบสงบ (ก่อนทัวร์ไทยมา) บ้านเรือนประดับดอกไม้สวยงามมาก
สองเภสัชถ่ายรูปกันเพลินจนหลงเข้าไปในโบสถ์ของนักบุญวูฟกังที่สร้างไว้ริมทะเลสาบก็ยังไม่เห็นเพื่อนร่วมทริป
แต่ก็นับว่าโชคดีที่ได้เข้ามาเห็นโบสถ์ที่เป็นสถาปัตยกรรมที่โดดเด่นอีกแห่งในยุโรป
เดินเลาะทะเลสาบมาก็เจอพวกเราถ่ายรูปกันอยู่ริมทะเลสาบวูฟกัง จนได้เวลาก็ไปเมืองฮอลสตัท
(Hallstatt) ที่ตั้งใจไว้อย่างยิ่งว่าจะได้มาในชาตินี้
ความสวยงามของหมู่บ้านนี้อยู่ที่วิวริมทะเลสาบ เมื่อเมืองมีชื่อเสียง
นักท่องเที่ยวก็มากตามไปด้วย ทั้งที่พักอยู่ในเมืองและพวกที่มารถบัสอย่างพวกเรา
เดินผ่านจัตุรัสกลางเมือง Marktplatz โบสถ์สวยๆ ยอดแหลม Evangelische
Christuskirche
อย่างไรก็ตามไกด์ให้เวลาเต็มที่ในการถ่ายรูปตรงมุมมหาชน
เมื่อเสร็จก็พาไปกินปลาเทราซ์สดๆ จากทะเลสาบ
ฝนเริ่มตกมาอีกแล้วทำให้อากาศเย็นขึ้นอีกหน่อย
เราไปกันต่อที่เหมืองเกลือโบราณ (Salzwalten) ที่ต้องขึ้นกระเช้าไฟฟ้าไปบนภูเขาสูง
838 เมตรจากระดับน้ำทะเล จากจุดชมวิว sky walk เป็นระเบียงปลายแหลมยื่นออกมามองเห็นวิวหมู่บ้านฮอลสตัททั้งหมด
รวมถึงบริเวณอื่นๆ ที่ล้อมรอบน้ำสีเขียวใสของทะเลสาบด้วย
ระยะทางจากทางออกกระเช้าไฟฟ้าไปยังเหมืองเกลือต้องเดินขึ้นเขาไปอีกไกลพอสมควร
พวกเราเลยได้แต่ถ่ายรูปบริเวณจุดชมวิว จากนั้นก็ลงกระเช้ากลับไปดูของที่ระลึกที่ทำจากเกลือ
ทั้งที่เป็นเกลือปรุงรสสำหรับผสมอาหาร และเกลือแปรรูปที่ใช้แช่ตัว สบู่กลิ่นต่างๆ
ออกจากเหมืองเกลือได้ก็ตั้งหน้าตั้งตานอนบนรถ
มาตื่นอีกทีในประเทศเยอรมัน เมืองฟุสเซ่น (Fussen) แล้ว
17 มิ.ย. 62
เช้านี้เราจะเดินทางไปยังอีกหนึ่งไฮไลท์ของทริป
นั่นคือ ปราสาทนอยชวานสไตน์ (Neuschwanstein) ต้นแบบปราสาทเจ้าหญิงนิทราของดีสนีย์แลนด์
จากปราสาทนอยชวานสไตน์บนเขา มองลงมายังเห็นปราสาทโฮเฮนชวานเกา (Hohenschwangau)
สีเหลืองตั้งอยู่อีกยอดเขาหนึ่งซึ่งเตี้ยกว่า ปราสาทแห่งนี้เป็นของพระเจ้าแม็กซิมิเลียนที่
2 พระบิดาของพระเจ้าลุกวิคที่ 2 นั่นเอง
มีความสุขไม่น้อยจากการงัดมาม่าคัพออกมาตัดรสเค็มเลี่ยนของบรรดาอาหารเช้า
ให้เพื่อนร่วมทริปโอ้โหเล่นว่ามีเมนูนี้ตอนเช้าด้วย
หลังจากกรอกน้ำร้อนจนได้ที่ก็กวาดเนื้อสัตว์ทั้งหลายที่มีในบุฟเฟ่ต์ใส่จนล้นคัพ ตอนกินทำหน้าฟินให้คนอื่นๆ
อิจฉาอีกต่างหาก ยังไม่ทันโดนทุกคนเรียกลับหลังว่าเจ๊มาม่า
ไกด์ก็มีกิจกรรมบนรถให้แนะนำกลุ่มของตัวเองให้คนอื่นๆ ที่เริ่มคุ้นหน้ากันแล้วบนรถเสียก่อน
นอกจากกลุ่มผู้สูงอายุ 6 ท่านแล้ว
เรายังมีคู่ฮันนีมูน ครอบครัวพ่อแม่ลูกอีกหลายครอบครัว
แนะนำอาชีพก็มีทำธุรกิจส่วนตัว เป็นข้าราชการ มีพยาบาล มีหมอ และมีเภสัชกร!
เรากับน้องดาเป็นคู่เพื่อนที่แนะนำตัวว่าเป็นรูมเมทกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย
ไม่รู้จะแนะนำตัวไงดีเลยบอกว่าตอนนี้ รพ. กำลังจะผลิตกัญชาใช้ทางการแพทย์ เรียกเสียงฮือฮามาไม่น้อย
ดังนั้นแทนที่จะเป็นเจ๊มาม่า ก็เลยเป็นเจ๊กัญชาแทนด้วยประการฉะนี้
ทางไปปราสาทนอยชวานสไตน์ต้องเดินขึ้นเนินไปนิดหน่อย
เป็นทางขึ้นด้านหลังที่อยู่ใกล้กับสะพานมาเรียนบรู๊ก (Marienbrücke
หรือ Mary’s bridge) ด้านหลังปราสาทซึ่งเป็นจุดชมวิวที่ดีที่สุด
หากถ่ายรูปบริเวณสะพานนี้ก็จะเห็นวิวด้านข้างปราสาททั้งหลังสวยงามมากทีเดียว
บัตรเข้าชมตัวปราสาทกำหนดให้เข้าเป็นรอบๆ เนื่องจากสถานที่ไม่ใหญ่มาก
เพื่อป้องกันความแออัดของนักท่องเที่ยว เมื่อเข้าไปแล้วห้ามถ่ายรูป
โดยจะแจกหูฟังบรรยายรายละเอียดของแต่ละห้อง มีภาษาไทยให้เลือกด้วย
ภายนอกปราสาทสร้างตามแบบป้อมโรมาเนสผสมไบเซนไทน์
ห้องส่วนใหญ่ภายในปราสาทบุด้วยไม้ ทั้งที่ภายนอกเป็นหิน ทำให้ดูอบอุ่น
แต่ก็ค่อนข้างคับแคบ โดยเฉพาะบันไดเวียนที่ใช้ขึ้นไปแต่ละชั้น
แต่ละห้องจุคนยืนได้ประมาณ 50 คน ต่างจากความมโหฬารของพระราชวังในรัสเซียที่เคยไปมา
ภายในห้องส่วนใหญ่เน้นภาพวาดสีสันสวยงามตามวรรณคดีเรื่องอัศวินหงส์ (Swan
knight Lohengrin) ของริชาร์ด วากเนอร์
กวีคนโปรดของพระเจ้าลุดวิคที่ 2 รวมถึงมีห้องโถงที่ใช้แสดงละครเวที แสดงให้เห็นว่าเจ้าของปราสาททรงโปรดทางด้านศิลปะและวรรณกรรมมาก
ห้องที่เด่นที่สุดน่าจะเป็นท้องพระโรงเพดานโค้งที่มีภาพวาดของนักบุญทั้งหลาย
รวมถึงภาพความเชื่อทางศาสนาต่างๆ ปนๆ กันไป
น่าเสียดายที่ยังไม่มีบัลลังก์ที่ประทับของกษัตริย์มาวางประดับไว้
เพราะหลังจากสร้างเสร็จ พระเจ้าลุดวิคที่ 2 เสด็จประทับได้เพียง 11 วันเท่านั้น
ก็โดนจับตัวไป และสวรรคตในเวลาต่อมา
ขากลับมีทางเดินลงมายังห้องใต้ดินซึ่งใช้เป็นห้องครัว
มีเครื่องครัวรูปลักษณ์เดิมจัดวางไว้ให้จินตนาการบรรยากาศในสมัยนั้น
ก่อนออกจากปราสาทยังมีร้านขายของที่ระลึกให้เราซื้อรูปถ่ายมุมสูงของปราสาทแบบชัดๆ
มาใส่กรอบไว้ดูที่บ้าน
ชื่นชมความงามของปราสาทจนเต็มอิ่ม ขากลับไม่ต้องเดินแต่ได้นั่งรถม้าตัวใหญ่ลงเขามา พวกเราก็ได้แวะกินขาหมูเยอรมันแกล้มกับเบียร์ที่ร้านอาหารบริเวณทางขึ้นปราสาทนั่นเอง ใกล้ๆ กันยังมี outlet ให้ซื้อของฝากเรายังได้มีดปอกผลไม้คมกริบ ที่ไกด์บอกว่าหั่นแล้วไม่ดำให้ถามต่อว่าผลไม้ไม่ดำหรือมีดไม่ดำ? ส่วนน้องดาได้กระเป๋าเดินทางไปฝากน้องสาว เลยมีกระเป๋างอกเพิ่มอีก 1 ใบ ตกบ่ายไกด์เห็นว่าพอมีเวลาเลยพาพวกเราแวะเมือง Oberammergou เป็นเมืองที่แต่ละบ้านเพ้นท์ภาพคลาสสิคไว้ตามผนัง ดูสวยงามน่าอยู่มาก นอกจากนี้ยังเต็มไปด้วยร้านขายของที่ระลึกราคาถูกกว่าในเมืองใหญ่ ร้านที่คนแน่นมากเห็นจะเป็นร้านไอศกรีม มีให้เลือกหลายรส เราลองสั่งตามเด็กๆ คนท้องถิ่นชื่อรส after eight เป็นรสมิ้นต์ อร่อยดี
รถวิ่งต่อไปยังเมืองที่เราจะพักในคือนี้คือเมืองการ์มิซ พาร์เท่น เคียร์เช่น (Garmisch Partenkirchen) เดิมเป็น 2 เมือง แต่ไหนๆ ก็เคยเป็นเจ้าภาพร่วมในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาวแล้ว ผู้คนก็เลยเรียกรวบเป็นเมืองเดียว ก่อนถึงโรงแรมมีจอดแวะให้ซื้อช้อคโกแลตเป็นของฝากที่ซุปเปอร์มาเก็ตในเมืองก่อนด้วย
18 มิ.ย. 62
เช้านี้พวกเราต้องโดยสารรถไฟเพื่อชมยอดเขาซุกสปิตเซ่ (Zugspitze) ซึ่งเป็นยอดเขาที่สูงที่สุดในเยอรมัน รถไฟที่นี่จะมีเฟืองตรงกลางรางรถไฟด้วยคาดว่าจะมีส่วนเพิ่มแรงส่งให้รถแล่นขึ้นเนินได้ง่ายขึ้น แล้วก็ยังลดโอกาสตกรางอีกด้วย (มั้ง?) นั่งรถไปดูวิวข้างทางสวยๆ ไปเรื่อยๆ เปลี่ยนขบวนรถ 1 ครั้งจนอากาศเริ่มเย็น รถก็มาจอดที่ลานหิมะให้ถ่ายรูปกับหิมะที่ยังละลายไม่หมด มองใกล้ๆ คล้ายปิงซูอยู่บ้าง ปรับความดันกันพักหนึ่งแล้วค่อยขึ้นกระเช้าเคเบิลคาร์ไปยังยอดเขาซุกสปิตเซ่ 2,950 เมตรจากระดับน้ำทะเล
พวกเราแวะกินอาหารกันบนยอดเขาจากนั้นลงกระเช้าแนวดิ่งยาวลงมาคนละเส้นทางกับตอนแรก จนมาถึงสถานีรถไฟที่ต้องเปลี่ยนขบวนก็ขึ้นรถบัสไปต่อกันที่เมืองทิทิเซ่ (Titisee) เมืองริมทะเลสาบทิทิเซ่ที่ กว้าง 700 เมตร ยาว 2 กิโลเมตร อยู่ในเขตป่าดำ (black forest) ที่มาของชื่อจากต้นสนที่ขึ้นติดๆ กันจนดำพรืดไปหมด น่าเสียดายที่กว่าจะไปถึงร้านขายของปิดกันเกือบหมดแล้ว เลยไม่ได้เข้าไปดูนาฬิกาคุ๊กคูผลิตจากไม้สนในป่าดำแหล่งผลิตใหญ่ รวมถึงอดกินขนมเค้กแบล็กฟอเรสต้นตำรับด้วย จากนั้นยังต้องเลยไปอีกเมืองเพื่อเข้าที่พักในฟรายเบิร์ก (Freiburg)
19 มิ.ย. 62
วันนี้ถึงเวลาบอกลาเยอรมันแล้ว บริเวณด่านขาออกมีศุลกากรอยู่ด้วย ไกด์ให้เราเตรียมเอกสารเพื่อประทับตราเตรียมคืนภาษีที่สนามบินสวิส ลดเวลาเข้าคิวประทับตราที่สนามบิน เจ้าหน้าที่ไม่ได้ถามอะไรก็ประทับตราผ่านให้อย่างง่ายๆ จากนั้นรถก็มุ่งหน้าเข้าสู่ประเทศสวิสเซอร์แลนด์ รูปทรงของบ้านเรือนเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด แต่โดยรวมก็ยังเป็นเนินเขียวชอุ่มอยู่ พวกเราแวะน้ำตกไรน์ (Rhein Fall) ของเมือง ซาฟเฮาเซ่น (Schaffausen) เป็นที่แรก น้ำตกไรน์เป็นน้ำตกที่ใหญ่ที่สุดในยุโรป สูง 23 เมตร กว้างกว่า 150 เมตร มีอายุเก่าแก่มากประมาณ 14,000 – 17,000 ปี บางทีอาจจะมีพวกปลาดึกดำบรรพ์ซ่อนตัวอยู่บ้างก็ได้
จุดท่องเที่ยวตรงนี้มีบริการล่องเรือชมน้ำตก โดยแบ่งเส้นทางตามสีของเรือ สีฟ้าชมรอบๆ+ข้ามฝั่ง สีชมพูพาชมรอบๆ น้ำตก สีแดงพาไปเยี่ยมชมอีกฝั่งซึ่งเป็นปราสาทเวิร์ท (Schloss Worth) อยู่ฝั่งเยอรมัน ส่วนสีเหลืองพาไปเกาะกลางน้ำที่ถูกแม่น้ำไรน์กัดเซาะผ่ากลางจนเป็นก้อนหินสูงๆ โผล่ขึ้นจากน้ำ 2 ก้อน มีบันไดชันให้นักท่องเที่ยวปีนขึ้นไปเก็บบรรยากาศกลางน้ำตกแบบเสียวๆ แต่ทัวร์ของเราไม่ได้กำหนดไว้ในโปรแกรมเลยได้แต่มองอยู่บริเวณฝั่ง
ร้านขายของที่ระลึกเริ่มมีมีดพับสวิสให้เห็นหลายๆ แบบแล้ว เราเลยถือโอกาสถ่ายรูปไปเลือกแบบที่อยากได้ จากนั้นเราไปแวะกินข้าวเที่ยงกันที่เมืองซุก (Zug) เมืองที่รวยที่สุด และอัตราการเก็บภาษีต่ำที่สุด แหล่งทำทองสมัยก่อนของสวิส ร้านอาหารจีนที่เข้ามากินมีคนไทยมาทำ parttime ด้วย น้องก็เลยถือโอกาสพาพวกเราชมเมืองหลังอาหาร เช่น ทะเลสาบซุกที่สวยงาม หอนาฬิกาเมืองซุกที่เป็น landmark สูง 52 เมตร สร้างขึ้นในศตวรรษที่ 13 หลังคาเป็นสีฟ้าขาว นาฬิกาเป็นนาฬิกาดาราศาสตร์ บอกข้างขึ้นข้างแรมของพระจันทร์ วันในสัปดาห์
นอกจากนี้ยังแนะนำขนมเค้กไวน์เชอร์รี่ และเค้กกัญชาที่ร้านเบเกอรี่ หลังจากโดนพจนารถปั่นกระแส บางคนเลยอยากทดลองชิมกันดู หลังจากนั้นก็พาไปชมร้านทำทองที่เก่าแก่ที่สุดในยุโรปของครอบครัวลอร์รี่ ชมร้านนาฬิกาสวิสที่รับประกันว่าถูกที่สุดในสวิส ระหว่างรอน้องดาเลือกนาฬิกา บางส่วนก็แยกไปซื้อเค้กกัญชา พอกลับมารวมกันพวกที่ชิมกันแล้วต่างบอกว่าขมมาก! เสียดายจัง ไม่ได้ลองดูบ้าง
ทุกคนที่ได้กัญชาและไม่ได้พากันหลับสนิท กว่าพวกเราจะไปถึงกรุงเบิร์น (เยอรมันอ่านว่า แบร์น) เมืองหลวงและเมืองมรดกโลกของสวิส เส้นทางบางช่วงปิดซ่อม บางช่วงปิดถนนเตรียมจัดงาน ดังนั้นพวกเราเลยไม่ได้ไปดูบ่อหมีสีน้ำตาล (bear park) ที่เป็นสัตว์สัญลักษณ์ของกรุงเบิร์น ʕ•ᴥ•ʔ
รถจอดบริเวณหน้าธนาคารแห่งชาติของสวิส ให้เราเดินไปถ่ายรูปบริเวณใกล้ๆ มีทั้งอาคารเก่าแก่ โบสถ์ หอนาฬิกา (Zytglogge clock tower) อายุ 800 ปี หอนาฬิกาหน้าปัดทำด้วยทองแดงขนาดใหญ่ และยังมีนาฬิกาหน้าปัดขนาดเล็กอีกหนึ่งเรือนอยู่ด้านล่าง ภายในหน้าปัดนาฬิกาขนาดเล็กจะแสดงเวลา วัน เดือน ปี และจักรราศี หอนาฬิกาแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1191 จุดประสงค์เพื่อเป็นประตูเมืองและได้มีการสร้างเพิ่มเติมในปี ค.ศ. 1530 ให้มีความสวยงามมากยิ่งขึ้น ไฮไลท์ที่ต้องรอชมทุก ๆ 5 นาที ก่อนจะครบรอบชั่วโมงจะมีตุ๊กตาออกมาเต้นระบำให้นักท่องเที่ยวได้หยุดมองหยุดชมกัน
เราเดินทางต่อไปยังเมืองกรินเดอร์วาล (Grindelwald) มองเห็นเทือกเขาแอลป์และทะเลสาบเป็นระยะ ซึ่งทะเลสาบที่ล้อมเมืองนี้ไว้มี 2 ทะเลสาบ คือ ทะเลสาบทูน (Lake Thun) และทะเลสาบเบรียนซ์ (Lake Brienz)
พจกับดาได้ห้องพักเป็นห้องใต้หลังคาในโรงแรมบนเขา มองเห็นวิวเทือกเขาและหมู่บ้านเล็กๆ เชิงเขาคล้ายบ้านตุ๊กตา สวยงามมาก มื้อค่ำพวกเราเดินไปกินชีสฟองดูว์ที่ร้านอาหารในเมือง ไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่แต่ก็แปลกดี ทางร้านมีแตรภูเขา (Alps horn) ลำยาวเฟื้อยมาให้ทดลองเป่ากันด้วย
20 มิ.ย. 62
รถพาเราไปสถานีรถไฟไม่ไกลจากที่พักนักเพื่อขึ้นรถไฟไปยังยอดเขาจุงเฟรา (Jungfrau) ที่สูงที่สุดในยุโรป น่าเสียดายที่ลืมเสื้อกันหนาวไว้ในรถบัส เรากับน้องดาเลยต้องซื้อเสื้อกันหนาวใหม่กันที่ร้านขายของที่ระลึกบนยอดเขา และไหนๆ ก็เสียเงินแล้ว เราก็เลยได้มีดพับสวิส มีป้าย Top of Europe มาอีกหนึ่งเล่ม
รถไฟเฟืองที่พาพวกเราไต่เขาไปเรื่อยๆ ถูกพัฒนามาจากนักธุรกิจชาวสวิส คือ อดอฟ กุยเยอร์-เซลเลอร์ (Mr. Adolf Guyer-Zeller) สร้างทางรถไฟโดยระเบิดภูเขาหินและขุดอุโมงค์ให้รถไฟผ่านบางช่วง จนปี 1912 ก็เจาะทะลุอุโมงค์จนถึงสถานีสุดท้ายบนยอดเขาจุงเฟรา เป็นสถานีรถไฟที่สูงที่สุดในโลกคือ 3,454 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล
ด้านบนอากาศไม่ถือว่าเบาบางมากนัก อาจเป็นเพราะภายในอาคารปรับอากาศแล้ว ไกด์คอยเตือนอยู่เสมอเพราะคงเห็นในกลุ่มเรามีผู้สูงอายุด้วยว่าให้เดินช้าๆ หายใจแรงๆ ถี่ๆ แต่พอออกไปด้านนอกที่เป็นลานสฟิงซ์ (Sphinx terrace) ซึ่งเป็นเนินเตี้ยๆ ที่ยังเต็มไปด้วยหิมะ หมอกขาวเย็นเฉียบก็กระจายตัวเต็มไปหมด จนสุดท้ายมองแทบไม่เห็นอะไรเลย ทุกคนต่างถอดใจเดินกลับเข้าไปในอาคาร มีพจนารถยังใส่เสื้อใหม่เดินท้าความหนาวต่อไป สุดทางดันเป็นวัยรุ่นสาวๆ ถอดเสื้อเปลือยท่อนบนหันหลังถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน แอบถ่ายชาวบ้านเขามารูปหนึ่ง หลังรีๆ รอๆ ว่าจะหันหน้ากลับมาไหม แต่อากาศหนาวมากและอาจถูกไล่เตะ ก็เลยต้องกลับเข้ามาในอาคารบ้าง
ภายในอาคารสถานีรถไฟ ยังมีอุโมงค์โลกอัลไพน์ เป็นห้องโถงจัดแสดงภาพการสร้างทางรถไฟ วิถีชีวิต วัฒนธรรมและธรรมชาติของสวิส ถ้ำน้ำแข็ง Ice palace มีงานแกะสลักรูปสัตว์ต่างๆ ที่ -3 องศา พวกเรายังคงกินข้าวกันบนยอดจุงเฟราก่อนกลับลงมาด้วยรถไฟเช่นเดิม
บ่ายนี้รถบัสพาพวกเราไปยังเมืองลูเซิร์น (Lucerne) เมืองที่ห้อมล้อมไปด้วยทะเลสาบและทิวเขา เย็นนี้เป็นเวลาอิสระให้เดินเล่น ช้อบปิ้ง หาข้าวเย็นกินกันเอง ไกด์พาพวกเราไปปล่อยหน้าห้างขายของที่ระลึกขนาดใหญ่ ชี้เป้าบอกร้านอาหารไทย 2 – 3 แห่ง และจุดเที่ยวชมที่สามารถเดินไปถ่ายรูปกันได้
ฝนเริ่มลงเม็ดแล้ว เรากับน้องดาเลยหยุดกันอยู่ในร้านขายของ ไม่ได้เดินไปทางสะพานใหญ่ใกล้สถานีรถไฟ ชื่อสะพาน Seebrücke ซึ่งเป็นจุดชมวิวแม่น้ำ Reuss ที่ไหลลงทะเลสาบลูเซิร์น แถวนั้นจะมีซุปเปอร์มาเก็ตขนาดใหญ่ที่คนไทยนิยมไปซื้อช้อคโกแลตสวิสกลับมาเป็นของฝากอีกด้วย
ซื้อของเสร็จเราเลือกมาเดินไปตามถนน Bahnhofstrasse เลียบริมแม่น้ำไปทางสะพานไม้เก่าแก่อายุ 670 ปี ชื่อสะพาน Kapellbrücke หรือ Chapel bridge ข้ามแม่น้ำไปแล้วก็ข้ามกลับด้วยสะพานใกล้ๆ กันคือสะพาน Rathaussteg ไม่มีหลังคาบังเหมือนสะพานไม้ เราเลยได้ถ่ายรูปโบสถ์ยอดโดมหัวหอมคู่ สีเขียวๆ ริมแม่น้ำชื่อว่า Jesuitenkirche ว่ากันว่าเป็นโบสถ์บาร๊อกที่สวยที่สุดในสวิส ด้านที่ข้ามกลับมาเป็นที่ว่าการเมืองลูเซิร์นหลังเก่า หรือ Altes Rathaus บริเวณลานด้านหน้าติดถนน มีร้านอาหารมากมาย ถ้าฝนไม่ตกปรอยๆ อยู่ก็ว่าจะแวะกินอาหารค่ำกันที่นี่
พจกับดาเดินไปเรื่อยๆ ในเขตเมืองเก่าผ่านร้านอาหารไทยที่ไกด์เบิร์ดแนะนำ ยังเห็นคุณไกด์และสมาชิกทัวร์บางคนอยู่ข้างใน ส่วนร้านอื่นๆ คนค่อนข้างเยอะ สุดท้ายพวกเราก็เลือกร้านพิซซ่าเข้าไปทดลองรสชาติพิซซ่ายุโรป
21 มิ.ย. 62
หลังจากนั้นรถมาแวะพักให้ถ่ายรูปกับทะเลสาบลูเซิร์น บริเวณจอดรถมีตลาดนัดผักผลไม้และไม้ดอก จึงมีน้อยคนที่จะไปถ่ายรูปทะเลสาบ ส่วนใหญ่จะหันมาจับจ่ายซื้อของสดกลับไปเป็นของฝากที่เมืองไทย ก่อนจะไปยังสนามบินซูริคที่ยังคงมีร้านค้าปลอดภาษีให้เสียทรัพย์ในยุโรปกันอีกครั้ง สำหรับคนที่จะรับคืนภาษีสำหรับสินค้าที่ซื้อมา หากรับคืนเป็นเงินสดจะต้องไปต่อแถวในช่องรับเงินคืน ถ้าให้โอนเข้าบัตรเครดิต ก็กรอกเอกสารให้ครบโดยไกด์เบิร์ดตรวจสอบเอกสารให้พวกเราอย่างละเอียด จากนั้นก็ปิดผนึกซองส่งตู้ไปรษณ๊ย์ในสนามบิน บริษัทก็จะโอนคืนเงินเข้ามาในบัตรภายใน 30 วัน
13.30 น.
เครื่องบินโดยสารการบินไทยก็ออกจากยุโรปกลับบ้าน ถึงกรุงเทพเวลา 5.30 น. วันที่ 22
มิ.ย. 62
