หลังจากผิดหวังจากทริปเขาสก พวกเราก็ไม่ยอมแพ้ จัดทริปใหม่กันทันควัน โดยอ๋อยไปค้นจากเนตมาหลายที่ จนตกลงกันได้ที่บ้านลอนทราย ปราณบุรี งานนี้อ๋อยหลวมตัวยอมรับเป็นสารถีให้ มีหมอปุ้มเป็นสมาชิกสมทบ รวมเป็น 3 คน
เช้าวันศุกร์หลังจากลา (หนี) งานกันเรียบร้อย เราก็นั่งรถเมล์มารออ๋อยที่สถานีตำรวจนครปฐม ปล่อยให้อ๋อยเลือกนิยายเตรียมไปหย่อนอารมณ์ริมหาดตามสบาย ส่วนหมอปุ้มติดราชการจะนั่งรถทัวร์ตามไปทีหลังในวันเสาร์
พวกเราแวะเติมพลังรอบเช้ากันที่ปั๊มเจ็ทหนองดินแดง เสียเวลากันไปพักใหญ่เนื่องจากไปจ๊ะเอ๋กับคณะทัวร์ลูกเป็ดฝูงใหญ่ชาวญี่ปุ่น จากนั้นจึงค่อยเคลื่อนทัพต่อลงไปทางใต้ กะไปตี เอ๊ย กินอาหารทะเลตลอดการเดินทาง
ที่แรกที่สองหญิงโฉดพากันไปแวะ ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นวัด ที่ต้องขึ้นเขาไปไกลถึงเขาหินเหล็กไฟ หัวหิน ชื่อวัดห้วยมงคล ไหว้หลวงพ่อทวดเอาฤกษ์เอาชัยในการเดินทาง ถึงแม้แดดจะแรงไปนิด แต่ปลาพะยูน 2 ตัวก็เกาะกันแน่นไม่กลัวร้อน และโชคดีอีกอย่างที่ช่วงนี้ที่วัดมีพระบรมสารีริกธาตุให้นมัสการอีกด้วย จากนั้นเราก็อาศัยหลบร้อนเข้าไปเช่าพระหลวงพ่อทวดในห้องแอร์จนได้มาบูชา 2 องค์พอสมควรกับทุนทรัพย์ ที่ไม่น่าเชื่ออีกอย่าง คือมีจตุคามรามเทพให้บูชาด้วย.........โอ้ มาถึงนี่
ออกจากวัดได้พักนึงจนท้องร้องจ๊อกๆ ก็ถึงเขาตะเกียบ จากที่ไกด์เอ๋แนะนำมาทางโทรศัพท์ว่าต้องไปกินหลังเขาจะมีร้านอร่อย ซึ่งก็มีเป็นแถวเป็นแนวเต็มไปหมด พวกเราเลยเลือกได้ร้านนึงที่ติดป้ายโฆษณาว่าปูสด อร่อย สำหรับคนรักปู แล้วก็มีป้ายของนิตยสารคู่สร้างคู่สมรับประกันว่ามาชิมแล้ว
อันที่จริงมากันกับเพื่อนฝูงก็ดีไปอย่างคือ เวลากินไม่ต้องมากมารยาท ยิ่งกินปูด้วยแล้ว นึกถึงที่ ผอ. เก่าเคยบอกให้ฟังว่าถ้าไปกินข้าวกับแฟนอย่าสั่งปูมากินเด็ดขาด ถึงจะกินยากเย็นแค่ไหน แต่ความสดอร่อยก็นับว่าคุ้ม อ๋อยมีติอยู่หน่อยตรงที่ปู 3 ตัว มีปูนางแบบ (อย่างผอม) มาซะ 2 ตัว แต่ก็เกือบเก็บภาพ (ตามที่อ๋อยบอกให้ถ่ายไว้เยาะเย้ยบางคนที่พลาดทริปนี้) ปู (ที่เหลือแค่ตัวเดียว) หอยตลับผัดพริกเผา กับต้มยำปลาเก๋า เอาไว้แทบไม่ทัน
กว่าจะออกจากร้านและล้างมือจนหมดกลิ่นก็ปาเข้าไปบ่ายกว่า แต่เหลืออีกไม่กี่กิโลก็จะถึง (ถ้าไม่หลงซะก่อน) เลยต้องยอมถ่างตา ทั้งที่หนังท้องตึง บอกทางไปตามแผนที่ที่ดาวน์โหลดมา
ตั้งแต่ทางแยก อ. ปราณบุรี ทางก็ลาดยางดีตลอด จะแวะเข้าไปทักทายพี่เหน่งพี่รหัสที่ รพ. ปราณบุรีก็เกรงใจที่ไม่ได้ซื้ออะไรติดไม้ติดมือมาฝากแก แล้วก็คงอดใจไม่ไหวรีดไถให้แกไปเลี้ยงเหมือนเมื่อตอนเป็นน้องรหัสไม่ได้ เลยตัดใจเป็นคนดี (ไม่รู้เป็นเพราะบารมีหลวงพ่อทวดที่เช่ามารึเปล่า) ไม่สร้างความหายนะให้ใคร (ในวันนี้)
ทางมาเสียเอาตรงถนนเลียบหาด ช่วงที่มีรีสอร์ทหรูๆ เต็มไปหมด มีสระน้ำกลางแจ้ง และฝรั่งในชุดว่ายน้ำ อาบแดดเต็มไปหมด...วู้ เสียอย่างเดียวที่ฝรั่งค่อนข้างมีอายุ เลยมีไขมันส่วนเกินเยอะไปหน่อย (ดูจากน้ำที่ล้นสระออกมา) จากนั้นพอหมดทางลูกรังก็เป็นทางลาดยางเก่าทอดยาวไปอีก มองเห็นชายหาดตลอดแนวจนต้องโทรหาทางรีสอร์ทอีกครั้งว่าพวกเราเลยไปหรือยัง โชคดีที่ยังไม่ถึง ความมั่นใจในการเป็นเนวิเกเตอร์เลยกลับมาอีกครั้ง
เช้าวันศุกร์หลังจากลา (หนี) งานกันเรียบร้อย เราก็นั่งรถเมล์มารออ๋อยที่สถานีตำรวจนครปฐม ปล่อยให้อ๋อยเลือกนิยายเตรียมไปหย่อนอารมณ์ริมหาดตามสบาย ส่วนหมอปุ้มติดราชการจะนั่งรถทัวร์ตามไปทีหลังในวันเสาร์
พวกเราแวะเติมพลังรอบเช้ากันที่ปั๊มเจ็ทหนองดินแดง เสียเวลากันไปพักใหญ่เนื่องจากไปจ๊ะเอ๋กับคณะทัวร์ลูกเป็ดฝูงใหญ่ชาวญี่ปุ่น จากนั้นจึงค่อยเคลื่อนทัพต่อลงไปทางใต้ กะไปตี เอ๊ย กินอาหารทะเลตลอดการเดินทาง
ที่แรกที่สองหญิงโฉดพากันไปแวะ ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นวัด ที่ต้องขึ้นเขาไปไกลถึงเขาหินเหล็กไฟ หัวหิน ชื่อวัดห้วยมงคล ไหว้หลวงพ่อทวดเอาฤกษ์เอาชัยในการเดินทาง ถึงแม้แดดจะแรงไปนิด แต่ปลาพะยูน 2 ตัวก็เกาะกันแน่นไม่กลัวร้อน และโชคดีอีกอย่างที่ช่วงนี้ที่วัดมีพระบรมสารีริกธาตุให้นมัสการอีกด้วย จากนั้นเราก็อาศัยหลบร้อนเข้าไปเช่าพระหลวงพ่อทวดในห้องแอร์จนได้มาบูชา 2 องค์พอสมควรกับทุนทรัพย์ ที่ไม่น่าเชื่ออีกอย่าง คือมีจตุคามรามเทพให้บูชาด้วย.........โอ้ มาถึงนี่
ออกจากวัดได้พักนึงจนท้องร้องจ๊อกๆ ก็ถึงเขาตะเกียบ จากที่ไกด์เอ๋แนะนำมาทางโทรศัพท์ว่าต้องไปกินหลังเขาจะมีร้านอร่อย ซึ่งก็มีเป็นแถวเป็นแนวเต็มไปหมด พวกเราเลยเลือกได้ร้านนึงที่ติดป้ายโฆษณาว่าปูสด อร่อย สำหรับคนรักปู แล้วก็มีป้ายของนิตยสารคู่สร้างคู่สมรับประกันว่ามาชิมแล้ว
อันที่จริงมากันกับเพื่อนฝูงก็ดีไปอย่างคือ เวลากินไม่ต้องมากมารยาท ยิ่งกินปูด้วยแล้ว นึกถึงที่ ผอ. เก่าเคยบอกให้ฟังว่าถ้าไปกินข้าวกับแฟนอย่าสั่งปูมากินเด็ดขาด ถึงจะกินยากเย็นแค่ไหน แต่ความสดอร่อยก็นับว่าคุ้ม อ๋อยมีติอยู่หน่อยตรงที่ปู 3 ตัว มีปูนางแบบ (อย่างผอม) มาซะ 2 ตัว แต่ก็เกือบเก็บภาพ (ตามที่อ๋อยบอกให้ถ่ายไว้เยาะเย้ยบางคนที่พลาดทริปนี้) ปู (ที่เหลือแค่ตัวเดียว) หอยตลับผัดพริกเผา กับต้มยำปลาเก๋า เอาไว้แทบไม่ทัน
กว่าจะออกจากร้านและล้างมือจนหมดกลิ่นก็ปาเข้าไปบ่ายกว่า แต่เหลืออีกไม่กี่กิโลก็จะถึง (ถ้าไม่หลงซะก่อน) เลยต้องยอมถ่างตา ทั้งที่หนังท้องตึง บอกทางไปตามแผนที่ที่ดาวน์โหลดมา
ตั้งแต่ทางแยก อ. ปราณบุรี ทางก็ลาดยางดีตลอด จะแวะเข้าไปทักทายพี่เหน่งพี่รหัสที่ รพ. ปราณบุรีก็เกรงใจที่ไม่ได้ซื้ออะไรติดไม้ติดมือมาฝากแก แล้วก็คงอดใจไม่ไหวรีดไถให้แกไปเลี้ยงเหมือนเมื่อตอนเป็นน้องรหัสไม่ได้ เลยตัดใจเป็นคนดี (ไม่รู้เป็นเพราะบารมีหลวงพ่อทวดที่เช่ามารึเปล่า) ไม่สร้างความหายนะให้ใคร (ในวันนี้)
ทางมาเสียเอาตรงถนนเลียบหาด ช่วงที่มีรีสอร์ทหรูๆ เต็มไปหมด มีสระน้ำกลางแจ้ง และฝรั่งในชุดว่ายน้ำ อาบแดดเต็มไปหมด...วู้ เสียอย่างเดียวที่ฝรั่งค่อนข้างมีอายุ เลยมีไขมันส่วนเกินเยอะไปหน่อย (ดูจากน้ำที่ล้นสระออกมา) จากนั้นพอหมดทางลูกรังก็เป็นทางลาดยางเก่าทอดยาวไปอีก มองเห็นชายหาดตลอดแนวจนต้องโทรหาทางรีสอร์ทอีกครั้งว่าพวกเราเลยไปหรือยัง โชคดีที่ยังไม่ถึง ความมั่นใจในการเป็นเนวิเกเตอร์เลยกลับมาอีกครั้ง
No comments:
Post a Comment